HerVerbinden

9 juli 2014 - © Erik van der Waal - HerVerbinden.nl

Vakantie (ont)spanning..

Vakanties na scheiding veel reden tot strijd

De zomervakantie is begonnen of staat weer voor de deur. Voor vele gezinnen een prettige tijd van rust en ontspanning.
Voor een grote groep gescheiden ouders blijkt het vaak nog steeds een lastige opgave om de vakantieperiode op elkaars agenda af te stemmen en het verblijf van de kinderen bij elkaar gedurende de vakantie te regelen.

In situaties waarbij de kinderen bij een ouder wonen die zich (uit een vorm van rancune naar de ex-partner) nauwelijks tot niets lijkt aan te trekken van de andere ouder en zijn/haar vakantieplannen en/of agendamogelijkheden, leidt dit vaak tot flinke frustraties en oplopende spanning. De vakantie van de genegeerde ouder wordt eerder een nachtmerrie en tijd van frustratie en verdriet dan tijd voor rust en ontspanning, waar ook deze ouder richting vakantie naar uitkijkt.

De 'genegeerde' (verstoten) ouders, die als ouder ook veel van hun kind(eren) houden en heel graag tijd met ze door willen brengen, óók tijdens vakanties, raken gefrustreerd, voelen zich uiterst machteloos en zoeken hulp: bij diverse instanties wordt aangeklopt, advocaten worden ingeschakeld en het aantal kort gedingen bij rechtbanken piekt telkens rond vakanties en feestdagen.. Op deze manier wordt zelden iets opgelost en verharden wederzijdse standpunten. De emoties lopen hoog op, ouders en hun sociale kring komen verder tegenover elkaar te staan, het 'gevecht' wordt grimmiger en niet zelden escaleert het.

Ouders die van hun kinderen houden zorgen ervoor dat de kinderen ook na een scheiding een onbelemmerde toegang hebben tot de andere ouder, indien deze beschikbaar is, welwillend en in staat om ook de ouderrol voor de kinderen met regelmaat te kunnen uitoefenen. Uitzonderingen zijn er uiteraard ook (er dienen geen feitelijke strafrechtelijke omstandigheden aan de orde te zijn die het verblijf voor de kinderen onveilig zouden maken).

Ouders die het goede voor hebben met hun kinderen gaan tijdig met de mede-ouder rond de tafel om te bespreken hoe de vakantieperiode er uit komt te zien, wat elkaars (werk/agenda) mogelijkheden zijn en houden daarbij ook rekening met de -leeftijdsafhankelijke- wensen van de kinderen.
Lukt dit onderling niet zo goed, dan is begeleiding door een bemiddelaar uit familiekring/sociale kring of een onafhankelijke professionele familiemediator een goede optie om er toch samen uit te kunnen komen.

Blijft de situatie stuiten op éénzijdige weigering tot medewerking of voortdurende belemmeringen om tot een oplossing te komen voor een wederzijds acceptabele (vakantie-)verblijfsregeling van de kinderen bij beide ouders, is wellicht een steviger (externe) herstel-interventie nodig.

Om een mentaliteitsverandering te krijgen zal de focus vooral moeten komen te liggen op het belemmerende en weigerende, niet meewerkende/ondersteunende, gedrag van die ouder die het de kinderen (wellicht ook gedurende de rest van het jaar) onmogelijk maakt of ernstig belemmert om op een ontspannen manier een normaal en regelmatig contact en familieleven met de andere welwillende ouder (en kant van de familie) te kunnen hebben.

Vakanties zijn er voor rust en ontspanning, voor zowel ouders als kinderen.

Laten we er voor gaan zorgen dat vakanties in en na (vecht)scheidingssituaties geen 'oorlogsperiodes' blijven van escalatie rond het verblijf van de kinderen: grote onrust en oplopende spanningen. Dat is voor niemand goed.

© Erik van der Waal - HerVerbinden.nl