HerVerbinden

  (juni 2018)

Kritische noten bij het (interne?) "Informatieblad proces oudervervreemding / ouderverstoting na scheiding" (juni 2018)

Dit informatieblad door de Landelijke Staforganisatie van de Raad voor de Kinderbescherming (in juni 2018) is een stap in de goede richting. Eindelijk.. lijkt het een duidelijke erkenning door de Landelijke Staforganisatie van de Raad voor de Kinderbescherming dat (het proces van) Parental Alienation gedrag (oudervervreemding/ouderverstoting) daadwerkelijk bestaat. Dat men bekent is met het feit dat deze vorm van pathogeen ouderschap én (ex-)partner geweld (IPV) jaarlijks vele kinderen én hun sociaal buitengesloten ouder / familie treft.

Of het een werkelijke landelijke erkenning betekent, zal moeten blijken uit een duidelijk veranderde houding op dit punt door raadsonderzoekers, raadsvertegenwoordigers ter zitting, en in de adviezen aan de rechtbanken.

Het informatieblad lijkt echter vooralsnog slechts een intern stuk geweest t.b.v. de raadsonderzoekers / zittingsvertegenwoordigers te zijn. Tegelijk lijkt er bij de RvdK een grote schroom en terughoudendheid te bestaan om er (óók publiekelijk) breed voor uit te komen dat het proces van ouderverstoting/oudervervreemding door de RvdK wordt erkend (hetgeen decennia lang niet zo was). Bij navraag bij de persoon van de RvdK, die eind augustus 2018 ook bij de EAPAP conferentie in London was, waar (net als bij de PASG conferentie in Stockholm) de laatste stand der wetenschap op het gebied van Parental Alienation gedrag werd gepresenteerd, kreeg ik hier helaas weinig informatie over. De rapportage van de commissie Rouvoet (feb 2018) sprak gelukkig wel duidelijk over de (impact van) ouderverstoting/oudervervreemding. Wellicht dat de RvdK daarom toch ook met een eigen informatieblad over het onderwerp kwam.

Tot op heden heb ik helaas nog geen signalen gehad waaruit blijkt dat dit informatieblad uit juni 2018 inmiddels ook ergens anders openbaar is gemaakt en/of breed is gepubliceerd. Mocht dat zo zijn, verneem ik graag in welke publicatie(s) dat is gebeurd. Eigenlijk zou ik het beter vinden als dit informatieblad, vóór verdere verspreiding, EERST grondig wordt herzien en van actuele informatie, inzichten én adviezen wordt voorzien. De huidige inhoud brengt wat mij betreft nog te weinig een gevoel van urgentie tot ingrijpen over en bevat weinig en zeer magere 'handvatten' aan raadsonderzoekers en is daarmee m.i. nog véél te behoudend in de aanpak van deze ernstige vorm van psychische kindermishandeling, wat om kordate(re) beschermingsmaatregelen vraagt.

Het is daarmee de vraag of alle ('familie-/kinder-') rechters en griffiers van Nederlandse rechtbanken én alle GI's, die zich met jeugdbescherming bezig houden, hierover óók door de landelijke organisatie van de Raad voor de Kinderbescherming over dit voortschrijdende inzicht bij de RvdK zijn ingelicht? Hier lijkt nog een flinke informatieve taak weggelegd, als -nog steeds- belangrijk adviesorgaan voor vele rechters in familiezaken. Rechters, die zich uiteraard ook via andere kanalen over dit onderwerp kunnen laten informeren en zich regelmatig zouden moeten laten bijscholen, zodat ze over actuele kennis beschikken.

Vooralsnog lijkt door de landelijke Staforganisatie en directie van de Raad voor de Kinderbescherming ook richting politiek, politie, justitie én rechtbanken over deze ernstige vorm van kinderen-beschadigend-gedrag nog geen duidelijk standpunt ingenomen te worden en een overeenkomstig publiek signaal afgegeven te worden. Dat zou rechters wellicht ook meer aansporen om meer inhoudelijke actuele kennis op het gebied van parental alienation gedrag op te doen, zodat hier in de praktijk van het familierecht ook meer passende kinderbeschermende maatregelen en (waar nodig stevige) interventies in genomen zullen gaan worden.

Door er publiekelijk zo 'halfslachtig' mee om te gaan, wordt aan ouders, jeugdbeschermers, wetgevers, bestuurders én dus vooral ook aan rechters (als adviserend orgaan van rechtbanken) géén duidelijk en krachtig appèl gedaan om op een andere manier te kijken naar zaken waar duidelijke (aantoonbare) kenmerken van 'parental alienation' gedrag aanwezig zijn: de zeer veel voorkomende situaties, waardoor vele kinderen (en de buitengesloten ouder/familie) psychisch lijden onder het ziekelijke (pathogene) parental alienation gedrag van een ouder, die in de dagelijkse praktijk de meeste macht over -en invloed op- de kinderen heeft.

Het is niet voor niets dat Parental Alienation gedrag al in diverse landen als expliciete vorm van psychische kindermishandeling strafbaar is gesteld.

Parental Alienation gedrag (de verschillende specifieke kenmerken in gedrag) valt als specifieke conditie onder CAPRD (DSM-V) en is in juni 2018 eveneens door de World Health Organization opgenomen in de index van de nieuwe editie van de International Classification of Diseases (ICD-11) duidend op: QE52.0 Caregiver-child relationship problem).

Kritiek op het huidige informatieblad (juni 2018)

Naast dat er in het informatieblad ook een aantal goede punten worden benoemd, zijn er inhoudelijk toch een aantal kritische opmerkingen over te maken en aanvullingen te geven, aangezien raadsonderzoekers anders met dit informatieblad toch nog op een verkeerd been worden gezet en onvoldoende van de urgentie en huidige (inter)nationale (wetenschappelijke) kennis en stand van zaken rond Parental Alienation gedrag op de hoogte worden gebracht.

Op pagina 1 beginnen de auteurs helaas met het negatief framen/labelen van het begrip PA(S) voor de lezer, onder het kopje: 'Begrip PAS is omstreden'.

In de eerste zin onder dit kopje "Er zijn belangengroepen van ouders die het contact met hun kind zijn kwijtgeraakt, die ijveren voor erkenning en gebruik van het door Gardner omschreven begrip PAS (parental alienation syndrome).".. "PAS is geen erkende diagnose en wetenschappelijk omstreden, wat ook geldt voor de door Gardner voorgestelde remedie tegen PAS" enz..

Deze 'introductie' van het begrip 'P.A.(S)' komt weinig respectvol over naar de grote groepen ouders, die werkelijk gegronde redenen hebben om zich zorgen te maken over het welzijn van hun kinderen (die mogelijk al vele maanden tot jaren sociaal van hen geïsoleerd worden én hier psychische onder lijden), aan te duiden als degenen die (als enigen (?), buiten alle wetenschappers en vele andere onderzoekers?), zouden ijveren voor erkenning en gebruik van het (ook) door Gardner ruim 30 jaar geleden omschreven begrip/gedrag.

Er is in de afgelopen 30 jaar veel gebeurd én door vele wetenschappers onderzoek gedaan én over dit onderwerp gepubliceerd. Hier wordt met geen woord over gerept, hetgeen te denken geeft over de actuele kennis en het werkelijke begrip door de auteurs van de materie. Elke verwijzing naar actuele (wetenschappelijke) kennis en publicaties ontbreekt in het informatieblad.

Om deze roep om erkenning van ouders te associëren met P.A.(S) en 'niet erkend zijn in de wetenschap van het begrip en de voorgestelde remedie ..' voedt de negatieve bias die al decennia bestaat. Het nog steeds blijven herhalen van het 'omstreden zijn van het begrip' helpt niet en haalt de aandacht weg van waar het om gaat: het proces van oudervervreemding en ouderverstoting en de ernstige gevolgen van dit gedrag voor kind en familie.

De beschrijvende naam 'parental alienation' (met of zonder 'syndrome' eraan toegevoegd), doet er niet zoveel toe, het bijbehorende beschadigende gedrag en de kenmerken bij ouder en kind wél. Laten we ons daarop concentreren.

Er wordt in het informatieblad ook nergens gerept over het feit dat onderdelen van en de samenhang van het beschreven 'parental alienation' gedrag al vele jaren eerder door andere wetenschappers (Bowlby, Kernberg, Minuchin, Haley, e.a.) is beschreven én dat dit gedrag, door gekwalificeerde klinisch psychologen, met bestaande -en wetenschappelijk al vele decennia lang erkende theorieën- over hechting, trauma, familie-dynamiek, persoonlijkheidsstoornissen, en resulterend pathogeen ouderschap, beschreven kan worden en daarbij kan leiden tot de conclusie van bevestiging van psychische kindermishandeling [zie o.a. CAPRD (DSM-V), 2015 Foundations C.A. Childress Psy.D].

Het huidige informatiebad geeft daarom een beperkt en deels achterhaald beeld, omdat de momenteel beschikbare (verwijzingen naar) mogelijkheden voor assessment, diagnostiek en aanpak ontbreken.

Wereldwijd wordt nml. actief en op grote schaal vanuit professionele hoek al decennia aandacht geschonken en gevraagd voor de (H)erkenning van Parental Alienation gedrag en de aanpak ervan! Dat de ouders, die hun kinderen hierdoor ernstig zien lijden en hier zelf ook de gevolgen van ondervinden, zich hierin verdiepen en hier mede aandacht voor vragen is uiteraard logisch en zeer terecht.

Gelukkig zijn er in Nederland ook steeds meer beroepsmatig betrokkenen die zich rond het thema (bij)geschoold hebben, het gedrag herkennen en zich er inmiddels óók sterk voor maken omdat ze inzien dat Parental Alienation gedrag een dagelijkse realiteit is.

Zowel in de door de APA uitgegeven DSM-5 als in de door de WHO gepubliceerde ICD-11 (QE52.0 Caregiver-child relationship problem / QE52.1 Loss of love relationship in childhood) is Parental Alienation gedrag (primaire ouder- en secundaire kind-signalen) terug te voeren op al lang erkende en bestaande psychische condities leidende tot de bevestiging van Psychische Kindermishandeling: DSM-5 CAPRD: V61.29 Child Affected by Parental Relationship Distress, V995.51 Child Psychological Abuse, Confirmed. Zoals o.a. beschreven in het boek Foundations (C.A. Childress Psy.D. 2015).

In het informatieblad mis ik een werkelijke en geactualiseerde weergave van de stand van zaken op het gebied van en de (benodigde) kennis over parental alienation gedrag en de duiding ervan. Het vermelden van de internationale studiegroep van experts rond Parental Alienation (PASG.info) en de Europese Associatie van Parental Alienation Practitioners (EAPAP.eu) als internationale voortrekkers op dit gebied, met alle bijbehorende vaktitels/publicaties en overige relevante literatuurverwijzingen, zouden hierbij als extra informatiebronnen op dit specifieke -en nog bij velen te onbekende- terrein niet mogen ontbreken.

Er wordt teruggegrepen naar slechts één van de personen die (ruim 30 jaar geleden, in 1985) over het fenomeen 'parental alienation' publiceerde: R. Gardner. Dit terwijl er sindsdien in de ruim drie decennia erna internationaal én nationaal veel meer en actuelere publicaties, onderzoeken en relevante informatie beschikbaar zijn gekomen.

De informatie over pathogeen ouderschap (waar 'Parental Alienation'-gedrag onder valt) is door vele erkende wetenschappers, psychiaters, artsen, gespecialiseerde familie therapeuten, klinisch psychologen, e.v.a. geproduceerd, gepubliceerd en onderschreven. Ook door hen wordt Parental Alienation als een ernstige vorm van psychische kindermishandeling gezien én onderbouwd met vele onderzoeken en uitgebreide praktijkervaring.

Mijn PASG-collega Dr. med. Wilfrid v. Boch-Galhau, stelde onlangs nog een actueel overzicht op met betrekking tot relevant wetenschappelijk onderzoek en publicaties(*). Eind aug was de PASG conferentie 2018 in Stockholm en EAPAP in London.

Om de in de afgelopen jaren gelijkblijvende getallen van Kindermishandeling (top van de ijsberg?) stevig terug te dringen, zullen we ook aan de categorie kinderen, die zich in een ernstige situatie van psychische mishandeling bevinden, extra aandacht moeten besteden en passende beschermingsmaatregelen moeten nemen.

Het zou goed zijn als alle raads-onderzoekers, huis-, school- en bedrijfs-artsen, therapeuten, (kind- en jeugd-) psychiaters, jeugdbeschermers, bijzonder curatoren, advocaten en rechters - en allen die hier verder mee van doen hebben - zich goed laten trainen in het herkennen van de dynamiek van Parental Alienation gedrag (bij ouder én kind) én vooral de aanpak ervan. Dat daarmee deze ernstige vorm van familie-geweld en psychische (kinder)mishandeling (Art 279, 300 Ws), die niet zelden gepaard gaat met IPV (Intimate (ex-) Partner Violence), niet langer onopgemerkt blijft bestaan en op een passende manier daadkrachtig wordt aangepakt. Dat zijn we aan de kinderen, de ouder en hun directe familieleden verplicht.

(*)   - Informatieblad van de RvdK Landelijke Staforganisatie (juni 2018)
      - Artikel van Dr. med. Wilfrid v. Boch-Galhau

HerVerbinden - Erik van der Waal - 7 feb 2019   [update 23/3/2019]